به آگاهی می رساند جلسه دفاع از رساله دکترای آقای مهندس حسین سلیمانی در رشته مهندسی نفت با عنوان "بررسی آزمایشگاهی تکنولوژی کپسوله شدن در فرایند های بهبود برداشت نفت و گاز" روز شنبه 6 دی ماه از ساعت 15:30 تا 17:30 در سالن سعدی دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز برگزار می گردد. استادان راهنمای این پایان نامه جناب آقای دکتر مسعود ریاضی و سرکار خانم دکتر پارسایی و استادان مشاور جناب آقای دکتر عبدالملکی و جناب آقای دکتر حسینی می باشند. چکیده این پایان نامه به شرح زیر است:
عملیات مسدود سازی آب با استفاده از روشهای شیمیایی معمولاً با چالش ژل شدگی کنترل نشدهی محلولهای پلیمری مواجه است. عدم کنترل بر سینتیک و محل وقوع ژل شدگی موجب استقرار نامناسب ژل در سازند و در نهایت کاهش کارایی عملیات مسدود سازی میشود. ژل شدگی فرایندی است که طی آن عاملهای پیوند دهنده با زنجیرههای پلیمری واکنش داده و کمپلکسهایی را تشکیل میدهند که منجر به افزایش ویسکوزیته یا تشکیل ژل میگردد. به منظور رفع این مشکل، در این پژوهش رویکردی نوین برای کپسولهسازی عاملهای اتصالدهنده درون میکروکپسولهای پلیمری با هدف کنترل آزادسازی و واکنش آنها ارائه شده است. در این مطالعه، عاملهای اتصالدهنده با استفاده از پلیمر شدن بینسطحی در پوستههای پلیمری محصور شدند و میکروکپسولهایی با اندازهی ۱ تا ۵ میکرومتر تولید گردید. برای این منظور، یک سیستم مینیامولسیون معکوس تهیه شد و فاز پراکندهی آبی به وسیله ی پوستهای از پلییورتان و پلی یوریا پوشش داده شد. بهمنظور تعیین شرایط بهینهی امولسیون، آنالیز تاثیر پارامترهایی نظیر نوع و غلظت امولسیفایر، نسبت فازی، نوع حلال آلی و مونومرهای آب دوست، انجام شد. پوستهی پلیمری از طریق واکنش پلیمر شدن بین سطحی دو مونومر فعال در مرز مشترک فازهای آب و روغن تشکیل گردید و جنبههای ترمودینامیکی و سینتیکی فرآیند نیز مورد بررسی قرار گرفت. تأثیر نوع مونومر، نسبت هسته به پوسته، نوع حلال، دمای واکنش و غلظت امولسیفایر بر سنتز میکروکپسولهای پلی یورتان و پلی یوریا به صورت نظام مند بررسی شد. نتایج حاصل از میکروسکوپی نوری و فلورسانس تشکیل پوستههای پلیمری در اطراف فاز پراکنده را تأیید نمود. همچنین تحلیلهای طیفسنجی مادون قرمز و میکروسکوپ الکترونی روبشی جهت شناسایی ساختار، مورفولوژی و تایید تشکیل هسته و پوسته بهکار گرفته شدند. نتایج نشان داد که استفاده از امولسیفایر PGPR با غلظت 5/0 تا ۱ درصد وزنی و نسبت فازی نرمال هپتان/کلروفرم به آب در محدودهی ۸۰/۲۰ تا ۹۰/۱۰، به همراه استفاده از دستگاه امواج فراصوت میله ای، منجر به تشکیل مینی امولسیونهایی پایدار و مناسب برای پلیمر شدن بین سطحی دی ال ها و دی آمینها با دی ایزوسیانات ها میشود. فرایند پلیمر شدن پنتان دی ال و تولوئن دی ایزوسیانات در دمای ۵۵ درجهی سانتی گراد به مدت ۲ ساعت تحت هم زدن مغناطیسی ۴۰۰ دور در دقیقه و نسبت هسته به پوسته کمتر از ۴، بهترین میکروکپسولها را برای کپسوله سازی کلرید کروم (III) ششآبه در پوستهی پلی یورتان ایجاد نمود. همچنین، میکروکپسولهای پلی یوریا با هستهی فنول و فرمالدهید تحت همان شرایط امولسیون و واکنش پلیمر شدن بین سطحی در دمای محیط طی ۴ ساعت تشکیل شدند. تایید کپسوله سازی هسته در پوستهی پلیمری با استفاده از تحلیلهای حرارتی TGA و DTG بررسی شد و دمای گذار شیشهای (Tg) میکروکپسولها به وسیله ی آنالیزDSC تعیین گردید.
از تمامی علاقه مندان برای شرکت در این جلسه دعوت بعمل می آید
